Na 7 van de 13 ronden staan de gevestigde namen los van de rest van het veld. Auke Scholma en Kees Thijssen maken zich op voor een aanval op de titel. Alexander Baljakin en Gerard Jansen lijken vastberaden zich ook in die strijd te mengen.

Auke Scholma vindt in de  7e ronde aansluiting bij koploper Thijssen. Met een scherpe zet dwingt hij Johan Sterrenburg in de opening tot principieel spel, iets waar Johan zonder aarzelen op in gaat. Het is het begin van een even instructieve als fraaie partij waarin Auke de vinger legt op een gecompromitteerde vleugel. Hans Jansen gaat tegen Gerard weer zijn eigen gang maar kan niet voorkomen dat hij in het late middenspel last krijgt van een passieve schijf op 45. Te veel last, toont Gerard aan die de partij met een elegante rondslag uit maakt. Jeroen van den Akker wordt ongewild hoofdrolspeler in een drama. In de overgang naar het eindspel overwint  hij alle problemen tegen Alexander Baljakin en koerst hij vastbesloten af op een puntendeling. Als er enkele zetten later de anti-Scouppe op het bord staat twijfelt niemand meer aan de uitslag van de partij: remise. In het web van de verwikkelingen van dat moeilijke theoretische eindspel en de tijdsdruk die inmiddels is ontstaan, lukt het Alexander toch zijn  tegenstander op een dwaalspoor te brengen. Hij wint alsnog en sluit zo aan bij de hogere regionen van het klassement.

Eerst de bliksemoverwinning van Auke. We volgen de partij na 16...8-12       

De ontmoeting Jansen tegen Jansen was bijzonder spannend, met een leuk slot. We komen erin na 24. 42-38

Jeroen werd slachtoffer in een anti-scouppe. Hij had alles onder controle tot het laatste trucje:

Iedereen had het vermoeden dat Toby ging winnen. Maar gek genoeg lijkt het er niet in gezeten te hebben. We volgen de partij na wits 25.42-38

Een leuk geintje uit de partij Sekongo-Heusdens, aangegeven door Hans Jansen: Met een motief dat tot 2 keer toe voorkomt!